ای ایران     

ای سر به زیر         

ای سرافراز         

ای سربلند                              

ای پرشکوه         

ای پرغرور    

ای پرتوان     همچو کوهی     دوستت دارم 

 

 دره زیبای دارآباد با مسیرهای متنوع کوهپیمایی یکی از تفرجگاههای نزدیک کلان شهر تهران است .

که در ایام تعطیل ، هزاران پير و جوان خسته از زندگي ماشيني را براي تمديد قوا در كنار صخره ها ، چشمه ها و درختان بيد به سمت خود ميكشد.

 

 دارآباد در مقايسه با ساير دره هاي مشرف به تهران مانند دره دركه و دربند از مزاياي كوهنوردي بيشتري برخوردار است .

 چون در دركه و دربند به علت ساخت و ساز غير اصولي به صورت مغازه ، كافه ، قهوه خانه و استراحتگاه حتي در ارتفاعات بالا خودنمايي ميكند .

 

و اجازه نمي دهند كه ذهن آدمي از مظاهر شهري فارغ شود به عبارتي در تمام طول مسير همواره زندگي ماشيني را در خاطر زنده نگه مي دارد.

 

اما شرايط در دره دارآباد كاملا" متفاوت است چون بلافاصله بعد از يك قهوه خانه ( غلاك ) منطقه كاملا" از ديد مستقيم مظاهر شهري جدا ميشود.

 

چشمه دراز لش

يكي از شرقي ترين قلل رشته كوه توچال قله دارآباد يا مون چال است . اين قله كه ارتفاع آن ۳۱۷۰ متر از سطح دريا ميباشد در گذشته هاي نه چندان دور يكي از مسيرهاي كساني بوده كه از اوشان و حاجي آباد به سمت تهران در رفت و آمد بوده اند. 

 

 در تاريخ ۳/۳/۱۳۸۷ روز جمعه ، من به همراه همنوردان خوبم آقايان صارمي - شاهي - ميرصالحيان - ذاكري - وحيدي و خانم وحيدي ساعت ۶ صبح از دارآباد به مقصد قله شروع به حركت نموديم . 

 

 گروه كوچك ما پس از گذر از قهوه خانه سربند غلاك بر روي يالي بنام شن سياه قرار گرفت و پس از تقريبا" ۲ ساعت كوهپيمايي به بالاي يال و درست در كنار سيم خاردارهاي ارتش رسيد.

 

 چای کوهی

 ( بعد از يال شن سياه بسمت شرق منطقه نظامي محسوب ميگردد و از تردد كوهنوردان به اين سمت بوسيله سيم هاي خاردار و مامور جلوگيري ميشود. )

 

از آنجا به بعد مسير به سمت چپ يعني يال معروف به پادگان كج ميشود و از آنجا تا قله حدود ۲ كيلومتر از بُعد مسافتي راه مانده است و پس از گذر از ساختمان ارتش و سپس برج ديده باني ، گروه ما دقيقا" ساعت ۱۰ صبح بر روي قله رسيد.

 

بالاي قله ، آنقدر آسمان و هوا بود كه سهم سالهاي قفس را نيز مي شد از آن زلال بخواهيم.  

 

جانپناه قله دارآباد

اين پناهگاه سنگي با زير بناي ۴۰ متر مربع در سال ۱۳۷۵ توسط كمكهاي شهرداري تهران بر روي قله ساخته شده است . اين پناهگاه داراي يك سقف شيرواني ، يك اطاق مستطيلي و بدنه اي سنگي است كه در آن حدود ۱۵ نفر ميتوانند استراحت كنند .

 

در اين پناهگاه هيچگونه امكاناتي همچون غذا و ساير وسايل به مراجعين ارائه نمی گردد . در ضمن وظيفه حفظ و نگهداري آن نيز بر عهده خود كوهنوردان و استفاده كنندگان ميباشد. 

 

قله دارآباد يكي از بهترين گزينه ها و پيش برنامه ها براي آمادگي جسماني جهت رفتن به قله هاي بالاتر از ۴۰۰۰ متر ميباشد.

 

در اين برنامه ، طبيعت دارآباد مخصوصا" در فصل زيباي بهار واقعا" سنگ تمام گذاشته بود. من فكر ميكنم اين برنامه صعود به يك قله نبود بلكه بازديد از يك نمايشگاه گل و گياه بود .

 

 ما انواع و اقسام گلها با رنگهاي الوان و متنوع را ديديم كه انسان را واقعا" به وجد مي آورد .

 

 ما پس از نيم ساعت استراحت و صرف صبحانه و ديدن مناظر زيباي اطراف و شناسايي قله هاي اطراف ساعت ۱۰:۳۰ مسير برگشت را انتخاب كرديم و در ساعت ۱ بعد از ظهر در پايين كوه بوديم .