ای ایران ای مرز پر گهر ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان پاینده مانی تو جاودان

در تاریخ ۲۱/۱۰/۱۳۸۶ به اتفاق همنورد خوبم آقای دکتر میرصالحیان قصد رفتن به آبشار سنگان را کردیم . ده سنگان روستایی است در ۲۰ کیلومتری شمال غربی تهران و کمی بالاتر از سولقان بسمت امامزاده داود . سپس به یک دو راهی میرسید که جاده سمت راست به امامزاده داود و جاده سمت چپ به روستای سنگان میرسد که متاسفانه هیچ تابلویی هم جهت راهنمایی بسمت ده سنگان وجود ندارد. (تنها علامت - تابلو امامزاده عقیل است که شما را به ده سنگان راهنمایی میکند) .
ما ساعت ۷:۳۰ از ده سنگان بسمت آبشار حرکت کردیم . از همان ابتدا مسیر بسمت آبشار بعلت ریزش بهمن های متعدد بسته شده بود . در نتیجه ما ردپاهایی که قبل از ما پاکوب شده بود تعقیب کردیم. پس از طی مدت ۲ ساعت ردپاها بسمت یک کلبه کوهستانی ختم شد.
(اینجا امامزاده قاسم در مسیر آبشار سنگان است که برف به داخل صحن بیرونی آن رخنه کرده)
در آنجا باتفاق آقای میرصالحیان تصمیم به برگشت گرفتیم چرا که از این به بعد خودمان بایستی مسیر را پاکوب میکردیم و برای دو نفر این کار واقعا" سخت بود . در همین زمان دو همنورد بنام آقایان فریدونی و مقدم به ما رسیدند که در ابتدا قصد رفتن به قله پهنه سار (ارتفاع ۳۳۸۰ متر) را داشتند ولی وقتی با حجم زیاد برف روبرو شده بودند به همان آبشار رضایت دادند. بهرحال همه از دیدن هم در آن شرایط خوشحال شدیم مخصوصا" ما که قصد برگشت داشتیم .
از آنجا تیم ما ۴ نفره شد . آقای فریدونی که از کوهنوردان قدیمی و باتجربه بودند و به خیلی از قلل ایران صعود کرده بودند جلودار گروه شد و مسیر را پاکوب میکرد که انصافا" کار مشکلی بود. خلاصه پس از زحمت بسیار زیاد و صرف انرژی فراوان ساعت ۱۲:۴۵ به آبشار سنگان رسیدیم . (مسیری که در فصول دیگر ۲ ساعته میتوان رفت تقریبا" ۵ ساعت طول کشید.)
پس از صرف صبحانه ( بهتر است از کلمه نهار استفاده شود ) هوا ناگهان دگرگون شد . ما هم معطل نکردیم و در ساعت ۱:۱۵ مسیر برگشت را انتخاب کردیم و در ساعت ۴ بعد از ظهر به ده سنگان رسیدیم