برغان و سيباندره
سلام ، سلام ، سلامي به بلندي آسمان
به زلالي و خلوص چشمه ساران
سلامي به لطافت گرماي بهاري
سلامي همچون بوي خوش آشنايي
سلامي بر خواسته از دل و نشسته بر دل

" امروز روز من است ، آن را نبايد هدر دهم . "

اسم تابستان كه مياد همه ياد اوقات فراغت مي افتند . اوقات فراغت هم آدم رو ياد سفر مي اندازه و سبزه و درخت و كباب و هندونه .

همانطور كه آدميزاد نفس مي كشد و هر روز غذا مي خوره و اگر چهار روز آفتاب نبينه مريض ميشه ، ديدن آسمان و درخت و دويدن و بلند خنديدن ،

و راه رفتن روي علف و شنيدن صداي آب هم براي زنده بودن واجب است ، اگر غير از اين باشد ما آدما ميشيم مثل ذغال ، سفت و چغر كه ديگه با هيچ آب حياتي سبز نخواهيم شد .

در طي دو هفته متوالي ، دو برنامه تحقيقاتي و آشنايي با روستاهاي منطقه ساوجبلاغ و منطقه نمارستاق ( پُست هفته آينده ) به سرپرستي آقاي علي مقيم انجام داديم .

آقاي علي مقيم ، كوهنورد پيشكسوت و كوه شناس سرشناس كشور ايران مي باشد و كتابها و نقشه هاي فراواني در باره كوههاي ايران به جامعه كوهنوردان ارائه داده است .

يكي از اين كتابها ، كوهنوردي در ايران از انتشارات روزنه ميباشد كه حاوي اطلاعات ارزنده به همراه نقشه هاي فراواني از كوههاي ايران در آن ديده ميشود .

هدف از اين برنامه كه در تاريخ 12/06/1389 اجرا شد ، بازديد از روستاهاي منطقه چندار شهرستان ساوجبلاغ بود كه معروفترين اين روستاها ، برغان و سيباندره ميباشد .

برغان و سيباندره يكي از مناطق خوش آب و هوا و از روستاهاي هدف گردشگري استان البرز ميباشند . با استفاده از اتوبان تهران – قزوين و پُل كُردان ، رسيدن به اين روستاها ميسر ميشود .

پس از حدود 2 ساعت و گذر از خيابانها و كوچه هاي تنگ و باريك به ميدانگاهي برغان ميرسيم . اينجا صداي رودخانه ، درختان سر سبز بلند

و چهره زنان و مردان روستايي فضاي مناسبي را ايجاد كرده است . در همان ابتداي ورود به برغان ناخداگاه بياد آلوها و گوجه هاي برغاني افتادم و آب از لب و لوچه ام سرازير ميشود .

و سيني هاي پُر از آلبالو خشكه ، آلو ، برگه زرد آلو ، قيصي و . . . از جلوي چشمانم رژه ميروند . بهرحال ابرهاي خيال را به كنار زده و به گردشمان مي پردازيم .
برغان قدمتي طولاني تر از كرج دارد و خانه هاي قديمي آن از آثار دوره قاجاري است . عمر برخي از درختان كهنسال روستا به بيش از 1000 سال مي رسد و نشانگر سابقه كهن اين روستاست .

مسجد جامع و حسينيه ، دو بناي مذهبي در پايين محله برغان واقع شده اند و دو چنار كهنسال نيز در حياط كوچك مسجد باقيمانده است كه از جاذبه هاي كم نظير روستا بشمار مي آيند كه متاسفانه بدليل بسته بودن درب مسجد ، موفق به ديدن آنها نشديم .

در كتاب گردشگري روستاهاي ايران خوانده بودم محيط يكي از اين چنارها به 12 متر ميرسد و هم اكنون داخل اين درخت كاملا" خالي شده است

و به شكل اتاقي است كه ميتواند بيش از ده نفر را در خود جاي دهد . وسط اين اتاق حوضي نصب شده و اطراف حوض سكوهاي سنگي براي نشستن و استراحت تعبيه گرديده است .

پس از بازديد از روستاي برغان به سمت سيباندره به ارتفاع 1800 متر حركت ميكنيم . آب و هواي اين روستا در بهار و تابستان معتدل و در زمستان سرد است .

ميدان اصلي برغان
تاريخ شكل گيري اين روستا به دوره زنديه مي رسد و اين نشانگر قدمت طولاني آن است . اين روستا در ميان كوههاي جنوبي البرز با چشم اندازهاي كوهستاني بسيار زيبا قرار گرفته است .

رودخانه سيباندره كه در غرب روستا جريان دارد ، از تفرجگاههاي روستاست و به ويژه در بهار و تابستان گردشگران بسياري براي گذران اوقات فراغت خود در كرانه هاي آن اُتراق ميكنند .

با دوستان خوبم در اين برنامه تصميم گرفتيم كه در بهار يا تابستان سال آينده مسير رودخانه سيباندره كه حدود 10 كيلومتر درازا دارد را پيمايش كنيم .

در پايان ياد آور ميشوم كه از چند روستاي ديگر بنامهاي آغشت ، سُرهه ، تكيه ، وليان و سفيد آران نيز بطور مختصر و كوتاه بازديدي بعمل آورديم .
ديدار از جاذبه هاي طبيعي و تاريخي اين مرز پر گهر ، عشق به كوهنوردي و سفر كردن ، جزئي از زندگي روزمره مان شده است . بنظرمان لذتي كه با طبيعت زيستن و با طبيعت درآميختن وجود دارد را نمي توانيد در جايي ديگر پيدا كنيد .