روستای تمین(بین خاش و میرجاوه)

خدایا بارانت را بر من بباران که سالهاست در این کویر خشک و ظالم منتظر قطره ای محبتم

خدایا بارانت را بر من بباران تا خشم را از تنم بشویم و لباسهای چرکین و سیاه از گناه را سپید کنم

خدایا بارانت را بر من بباران تا مردم بدانند اگر دست نوازشی دیگر نباشد دست تو هست تا دلهای رمیده را آرمیده سازد .                         " زهرا نوری"

 

شجاعت يعني : بترس ، بلرز ولي يك قدم بردار

 

پیرمردی مهربان از اهالی تمین

به قول قدیمی ها سفر است و خاطراتش , خاطراتی دلنشین و دوست داشتنی و چه خوب است بتوانیم لحظه لحظه سفر را ثبت و ضبط  کنیم , طوری که همیشه در یاد و خاطرمان بماند .

 

ادامه از پُست غار و آبشار لادیز

روز پنجشنبه 11 فروردین ماه 1390 در ادامه سفر در بلوچستان و بازدید از دره , غار و آبشار لادیز به سمت روستای تمین که در امتداد جاده خاش میباشد حرکت کردیم .

 

فرشهایی که با آب چشمه شسته شده و برای خشک شدن پهن شده اند .

در واقع این روستا در 65 کیلومتری جنوب غربی شهر میرجاوه و یکی از مناطق بسیار زیبا در قسمت شمالی قله تفتان میباشد .

 

تابلویی که جاذبه های دیدنی روستای تمین در آن مشخص شده و در ابتدای روستا نصب گردیده است . 

میوه های مختلفی در این روستا به عمل می آید از جمله انجیر , عناب , سیب , انگور و توت و عمده کار مردم این روستا کشاورزی میباشد .

 

بنظر جوی آب میباشد که در دل سنگ کنده شده است .

این روستا به سه قسمت تقسیم میشود که عبارتند از تمین مرکزی , تمین پایین و تمین بالا , این محله ها در فاصله 3 کیلومتری از همدیگر قرار دارند .

 

این کوه تخت و زیبا در نزدیکی شهر خاش قرار دارد . 

روستای که حدود ۷۵ کیلومتر تا گرمای سوزان کویر ریگ ملک فاصله دار و گویی که قطعه ای از بهشت است تا شاهدی بر قدرت پروردگار باشد .

 

آبادیهای دهستان تمین دارای آب و هوایی خوش بوده ودر اغلب فصول سال هوای آن معتدل است..سر سبزی وطراوت آن نمایی بسیار دل انگیز دارد .

 

معماری صخره ای تمین

اگر مسیر رود خانه آن را تعقیب کنیم روستاهای دهستان تمين یکی پس از دیگری در مسیر آن قرار دارد . در مجموع روستای تمین بهشتی است در بلوچستان و دری است بر دامن تفتان

دورنمایی از قله تفتان 

تفتان یکی از قلل مرتفع ایران است که باعث تنوع آب و هوا در منطقه بلوچستان گردیده است و همین تنوع و پوشش گیاهی و وجود آب فراوان در اطراف عامل جذب انسانها به این سمت بوده که در اطراف آن سکنی گزیدند و تمدن تفتان را بوجود آوردند.

 

آثار بجا مانده از گذشتگان و پیشینیان حکایت از این قضایا دارد که دهستان تمین هم تحت تاثیر آن دارای آثاری از قبیل تپه های باستانی ، چله خانه ، چشمه آب معدني

 

معماری صخره ای ، آسیابهای آبی ، قلعه ها ، قبرستان هفتاد ملا ، کوره های ذوب فلز در نواحی مختلف وغار های باستانی ، همه ی این آثار بیانگر وجود یک استقرار عظیم انسانی در این دهستان می باشد .

 

آبشاری کوچک در روستای تمین 

 قدمت آثار بر اساس شواهد و ابزار بدست آمده تاریخی ، تمدن اطراف تفتان را به چندين هزار سال پیش تخمین میزنند .

 

یکی از جاذبه های روستای تمین معمارهای صخره ای است که همچون معماری صخره ای میمند کرمان وکندوان می باشد و در چهار قسمت در دل کوه کنده شده است .

 

طبق اظهار نظر باستان شناسان ایجاد اینگونه سازه های معماری به اواخر دوره ساسانی و اوایل دوران اسلامی بر می گرد و در نوع خود در سطح کشور کم نظیر مي باشد .

 

جاذبه بعدي كه موفق به ديدن آن شديم قبرستان هفتاد ملا بود كه در روستاي روپس و در فاصله 10 كيلومتري تمين قرار داشت كه حدود 4 كيلومتري هم جاده خاكي داشت .

 

این قبرها در غاری طبیعی بنا شده اند و به همین علت از باد وباران محفوظ میباشند ، آفتاب هیچ وقت بر این قبرها نمی تابد و همیشه در سایه قرار دارند .

 

بنای این قبرها از خشت ، گل و تخته های چوبی می باشد . قبور اين گورستان كه مربوط به دوره اسلامي است در نوع خود بي نظير و منحصر بفرد است .

 

به اين ترتيب كه پس از تدفين مرده چهار طرف آن را با سنگ بالا آورده و روي آن را با تخته سنگهايي پوشش مي دادند آنگاه بر روي تخت سنگ با آجر و ملاط گچ ، حجمي پلكاني مي ساختند .

 

سپس آن را با يك ديوار تيغه اي مشبك پوشانده و نهايتا" اين سازه را با گچ اندود كرده و قسمتهايي از آن را با رنگ قرمز ، نقش مي زدند .

 

از آنجايي كه ما تصميم داشتيم قبل از غروب آفتاب خود را به اردوگاه آموزش و پرورش در پاي قله تفتان برسانيم از خير ديدن ماباقي جاذبه هاي تمين مي گذريم و ديدن آنها را به زماني ديگر موكول ميكنيم .

 

قبل از رسيدن به مقصد یکی ديگر از آثار طبیعی و جذاب بلوچستان را كه يك درخت سرو کهنسال  بود و قدمتي حدود 2000 سال داشت را در روستان سنگان ديديم .

 

زرتشتیان به درختان سرو احترام خاصی قائل بودند از این رو این درختان را موبدان زرتشتی می‌کاشتند ، بعد از اسلام برای اینکه این درخت از بین نرود مردم منطقه از آن به نام درخت میر عمر یاد می‌کردند

 

و بعدها به نام سُل نامگذاری شد . در گذشته این درخت به عنوان زیاتگاهی بود که مردم برای زیارت به آن مراجعه می‌کردند و با بستن نخ و تکه پارچه مراد و خواسته‌های خود را از آن می‌طلبیدند.

اين برنامه با گزارش قله تفتان ادامه دارد . . .

منابع اطلاعاتي :

بروشور ميراث فرهنگي استان سيستان و بلوچستان